Ger Kool (76) viel hard van zijn fiets tijdens een vakantie in Beekbergen. Zijn vrouw Geertrui (73) die achter hem aan fietste, zag het ongeluk gebeuren. Nu is hij vastberaden om anderen te waarschuwen niet hetzelfde te doen als hij: op de fiets stappen zonder fietshelm.

Vier dagen na het ongeluk komt Ger langs op de praktijk. Hij vertelt hoe het is gebeurd. ‘We waren nog niet zo lang van huis. We hadden ongeveer 3 kilometer gefietst, toen we bij een weg aankwamen. We stapten de fiets af om over te steken, en kwamen we twee wandelaars tegen die met een snelle pas de andere kant op gingen. Na het oversteken stapte ik de fiets weer op, en toen ging het mis.’

Ger en Geertrui fietsen binnen Woerden op een gewone fiets. In 2014 schaften zij elektrische fietsen aan, voor langere tochten en fietsvakanties. ‘Dan kun je toch gezellig samen wat langere afstanden fietsen’, legt Geertrui uit.

Dat zat er die beruchte dag helaas niet in. ‘Het fietspad bestond uit grote betonplaten van ongeveer 2 bij 2 meter’, vertelt Ger. ‘Ik stapte op naast het fietspad, in de berm. Ik had geen stabiliteit en voor ik het wist viel met m’n volle gewicht op de grond, met mijn hoofd tegen de rand van de betonplaat.’

Geertrui vertelt verder: ‘Ik was helemaal in paniek. Ger lag met z’n gezicht naar beneden en ik zag bloed, maar ik wist niet waar het vandaan kwam. Ineens begon hij te snurken. Hij was buiten bewustzijn en hoorde mij niet meer.’

Op dat moment kon Geertrui niet meer helder nadenken. Ze waren helemaal alleen in het bos, er was helemaal niemand te bekennen. Ze pakte haar mobieltje uit haar tas, maar was zo aan het trillen dat het niet lukte om 112 te bellen.

Gelukkig kwamen de wandelaars, die het echtpaar eerder bij het oversteken had gezien, hard aanrennen. ‘Ik weet niet of zij de klap hebben gehoord, of dat ik heel hard heb gegild’, zegt Geertrui. ‘Zij hebben de hulpdiensten gealarmeerd en zijn al die tijd bij ons gebleven’.

Er kwamen een ambulance, een ambulanceauto en 2 politieauto’s aangereden. Intussen was Ger weer bij bewustzijn. Ger kan zich dit allemaal niet meer herinneren. ‘Ik ben een groot deel kwijt’, vertelt hij. ‘Vanaf het moment dat ik viel, totdat ik in het ziekenhuis terecht kwam. Ik heb geen sirenes gehoord en kan me niet herinneren hoe ik ben opgetild en vervoerd naar het ziekenhuis.’

Ger wordt op de Spoedeisende hulp van het Gelre ziekenhuis gezien. De artsen maken een röntgenfoto van de longen en een CT scan van de rug en de hersenen. Gelukkig zijn er geen afwijkingen te zien. Een geluk bij een ongeluk is dat Ger geen bloedverdunners slikt, anders was het waarschijnlijk heel anders afgelopen. Ger heeft een forse zwelling op zijn voorhoofd, een hersenschudding en veel hoofdpijn. Bij een tweede röntgenfoto blijkt Ger ook een paar ribben te hebben gebroken aan de linkerkant, waarvoor hij zware pijnstillers krijgt. Hij realiseert zich hoe hard de klap op zijn hoofd wel niet moet zijn geweest. ‘Ik besef me hoeveel geluk ik heb gehad dat ik het allemaal kan navertellen.’

Zowel Ger als Geertrui hebben nooit een helm gedragen op de fiets. ‘We fietsen al bijna 70 jaar, en het is eigenlijk altijd goed gegaan. We zien onszelf als ervaren fietsers en vonden het nooit zo nodig’, aldus Geertrui. ‘Maar we hebben ons lesje geleerd’, voegt Ger toe. ‘Voortaan nooit meer zonder helm op de fiets!’

Dit interview is met volledige toestemming van de betrokkenen geplaatst.